یک لحظه اینک گوش کن ، نی چون حکایت  می کند

از    ساده    انگاری   ما   ،  آری   شکایت   میکند

از آنکه هر دم ، دم به دم  گوید  شعار  و صد  سخن

اجساد   حق  گویان  شده  ،  با  حق  نمایی ها  کفن

از   ناله های   سینه ها  ،   کاید  ز کنج   خانه  ها

از   زخمه    فقر  و جفا  ، هر دم کند   این   نی نوا

آنقدر عدو  زیرک  شده  ،   پاشیده   تخم    هر زگی

ما   خود   نمی بینیم    که  خوردیم   شخم   هرزکی

می پرورد جلاد ها او از مـــــیان جامـــعه

تا اینکه اندازد ز کین آن را به جان جامعه

آنقدر   بنموده   عدو    هان   رخنه   در  ایمان  ما

آید   فرود   از   دست    او   صد دشنه   بر   ایمان   ما

اکنون   به     تیغ   حیدری   اسلام   را  گردن   زند

بر    آتش   این    معرکه    با   زیرکی   دامن   زند

اکنون   اگر   عدل  علی    آید به میدان   یک  زمان

یاران   بپیوندند    بس   سوی    صفوف    دشمنان

بنگر   بکن  باور   دلا   این  حرف  را بشنو ز  من

ما  کوفیان   و  باز  علی  با  چاه   می گوید   سخن

فصل  زمستان  چون  رسد  ، آری عجب پژمرد دل

شب  دامنش  گسترده  شد ،  زیر  لگد ها  مرد  دل

این  درد  و غم ها تا به کی ،خشم وستم ها تا به کی

بی رحم  بودن  زنده  شد  حال   تماشا   تا   به  کی

کو  چون  بهشتی های  ما  کو  چون رجایی های ما

چون  باهنرهاما ن  چه   شد  مرگ  مدرس ها چرا؟

هابیل   هم    بار    دگر   کی    کشته ی  قابیل   شد

قرن   ستم    آمد    مگر   تکرار    "عام الفیل "   شد

از  فتنه های  این  زمان   ، یا  رب  پناه  من   تویی

وز دشنه ی این  دشمنان  ،  یا  رب  پناه  من   تویی

حالا  که  ما  دانسته ایم  این   حربه   و   نیرنگ  را

 پس  از  همین  حالا  بزن  ای  دل  تو  طبل  جنگ را    

میلاد نور مبارک...
[عناوین آرشیوشده]